Ο Σακχαρώδης Διαβήτης είναι μία συστηματική νόσος, με σημαντικές επιπτώσεις στα μάτια και στην όραση. Είναι πολύ σημαντικό ο διαβητικός ασθενής να γνωρίζει τι προκαλούν στους οφθαλμούς του, τα αυξημένα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα , και πως μπορεί να αντιμετωπίσει τα πιθανά προβλήματα.
Τι προκαλεί ο Διαβήτης στα μάτια μας;
Οι ασθενείς με διαβήτη ενδέχεται να παρουσιάσουν:
• Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια – με σημαντική μείωση της όρασης
• Καταρράκτη (Συχνότερα και σε μικρότερη ηλικία)
• Γλαύκωμα (Αυξημένη πίεση οφθαλμού με βλάβη στο οπτικό νεύρο)
• Ισχαιμική οπτική νευροπάθεια (Σοβαρή – μη αντιστρέψιμη – βλάβη του οπτικού νεύρου)
Τι είναι η Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια;
Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μία σοβαρότατη επιπλοκή του διαβήτη στο βυθό του ματιού μας, που εμφανίζεται μετά από περίπου 8 με 12 χρόνια αυξημένης γλυκόζης στο αίμα. Η πρώτη φάση της νόσου είναι η αμφιβληστροειδοπάθεια υποστρώματος που χαρακτηρίζεται από ‘διαρροή’ και μικρές αιμορραγίες από τα αγγεία του βυθού . Η φάση αυτή μπορεί να συνοδεύεται και από σημαντική μείωση της όρασης εάν οι αιμορραγίες εμφανιστούν στην ωχρά που είναι υπεύθυνη για την κεντρική μας όραση. Στη συνέχεια και εφόσον δεν ρυθμιστεί το σάκχαρο εμφανίζεται η παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια όπου η εκτεταμένη ισχαιμία οδηγεί στη δημιουργία ‘ευθραύστων’ νέων παθολογικών αγγείων που μπορεί να οδηγήσουν σε αιμορραγία υαλοειδούς, αποκόλληση, νεοαγγειακό γλαύκωμα και απώλεια της όρασης.
Τι πρέπει να κάνει ο διαβητικός ασθενής;
Η πρώτη φροντίδα του ασθενή είναι να ρυθμίσει το σάκχαρο του με τη βοήθεια διαβητολόγου. Στη συνέχεια πρέπει να επισκέπτεται τον οφθαλμίατρο κάθε χρόνο για βυθοσκόπηση και γενικότερο οφθαλμολογικό έλεγχο. Εκείνος θα καθορίσει ανάλογα με τα ευρήματα την συχνότητα των επανεξετάσεων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η προληπτική εξέταση βοηθά τον οφθαλμίατρο σε συνεργασία με το διαβητολόγο να διατηρήσει την κατάσταση σταθερή – με καλή ποιότητα ζωής για τον ασθενή – αλλά και να παρέμβει εγκαίρως όπου και όταν χρειάζεται.
Αντιμετώπιση
Φωτοπηξία με laser: στην συγκεκριμένη διαδικασία, με την βοήθεια φωτεινής ακτίνας laser καυτηριάζονται τα αμφιβληστροειδικά αγγεία που αιμορραγούν. Οι επαναλαμβανόμενες βολές του laser εμποδίζουν την μη φυσιολογική ανάπτυξη αγγείων. Πρωταρχικός στόχος της μεθόδου είναι η σταθεροποίηση της όρασης
Ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις (ενέσεις): αποτελούν την τελευταία εξέλιξη στην αντιμετώπιση της παθολογικής νεοαγγείωσης και του οιδήματος αμφιβληστροειδούς. Η ενδοϋαλοειδική έγχυση στην πραγματικότητα είναι μια ένεση στο εσωτερικό του οφθαλμού. Ουσιαστικά εγχύεται ένα ειδικό φάρμακο που αναστέλλει τη δράση του παράγοντα VEGF. O παράγοντας VEGF (Vascular Endothelial Growth Factor), ευνοεί την ανάπτυξη των παθολογικών, μη φυσιολογικών αγγείων, δηλαδή των νεοαγγείων
Κρυοθεραπεία: όταν έχουμε εκτεταμένες θολερότητες αίματος στο υαλώδες η χειρουργική με laser δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί έως ότου το αίμα σταθεροποιηθεί ή καθαρίσει. Στις περιπτώσεις αυτές το ‘πάγωμα’ του αμφιβληστροειδούς μπορεί να βοηθήσει στη συρρίκνωση των ανώμαλων αγγείων
Υαλοειδεκτομή (βιτρεκτομή): πρόκειται για την χειρουργική αντιμετώπιση και επιλέγεται σε προχωρημένες περιπτώσεις υπερπλαστικής (παραγωγικής) διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Ο οφθαλμίατρος διενεργεί μικροχειρουργική επέμβαση εκτομής του θολού υαλοειδούς υγρού (απομάκρυνση αυτού και αντικατάσταση του με ένα καθαρό διάλυμα)
